شکل میگیره هنرِ خیابونی
با یه صدا که میخواد منفجر شه باز رو بیت
اومدی پُر کنی قلکتو قانونی
بعدِ سال ها فهمیدی یه معترضِ خواب بودی
اگه به هیپ هاپ مثِ مخدر نگاه کنی
یه متاع نابه که تو ازش پاک موندی
زیر زمین آتیش کدست ما مشغولِ عبادت
اومدیم بزرگترین شعله رو به پا کنیم
عوض شدی ، دیگه از توو نگاهم نمیفهمی حرفامو
کلافه ای ، کی اومد توو دلت نرسیده گرفت جامو
پایِ تو سوخت ، دلم اما باز تو رو میخوام و
یادت بیرا ، یه روزی منو قد یه دنیا میخواستی
حاضر بودی ، واسه داشتنِ من توو روی دنیا وایسی
چه زیبا میشود شب هایِ من وقتی که میخندی
تویی که در کتابِ آفرینش بی همانندی
تمامِ زندگی را خط به خط خواندی برایِ من
همان روزی که بر حجمِ تنِ من سایه افکندی
شبیهِ اسبِ وحشی در میان رقص موهایت
تووی لحظه های من بمون و باورم بکن
تو که عشقِ من شدی منم شدم عادت بکن
آخرش برای من میمونی و یارِ منی
تو که میدونی برات میمیرم و جونِ منی
هنوزم از عشقِ تو میرم به جایی که بیای
شبا بیدار تا خود پنج شب
کنارم هرکی نشست و من کله شق
گاز و گرفت و لایی کشید
با شعله پرموسی زیر لوله باریک چیل
شبا بیدار تا خود پنج شب
بگو بیان بگو بازم بیان
بگو بیان و نپرس ملیکا و طناز هم کیان
اصاً مهدی و عباس هم بیان
بگو بیان بگو بازم بیان
بگو بیان و نپرس ملیکا و طناز هم کیان
من دیگه از اون عوضیام
نمیدونم باید شروع کنم اَ کجا
اَ روزی که تو رو هدیه میگرفتم از خدا
اَ روزی که میبوسیدم عطرِ تو رو
یا روزی که دنیا جا گرفت توو هر دوتا دستای تو
نبینم بریزه اشکایِ تو
تو که دلیلِ شبایِ بیداریِ منی
درمون و دوای درد و بیماریِ منی
همه میگن عاشقمی خودت چی؟
یه کمی رُک حرف زدن هم که بد نیست
بگو که باید از خودت بشنوم
واسه من حرفِ اینو اون سند نیست
دل من از دَم شده جایِ عشقت
دلم و زندگیم فدای عشقت
میزنم از جونم برای عشقت
دل من عاشق نشدن بلد نیست
آآ ، پایی نبود ، سرگردون ، بدن به بدن
با اینکه نمیتونم رو زمینِ پوسیده ی شماها قدم بزنم
با اینکه بارِ گناهِ شما رو ، با وجودِ عقیده به خدا رو
رو دوشم میکِشم و سنگینم ، ولی من خودِ تسکینم
سفرم توو کالبدِ انسان ، به جستجوی بانوی پنهان
بماند که خواب و خیالِ من آشفته کردی
بماند که با جان و روح و روانم چه کردی
بماند که چشمانِ تو جز من عاشق ندارد
بماند که هیچ عاشقی حالِ منطق ندارد
بماند که میشد کنارم بمانی
